Monsterlijk

Zeemonsters bestaan. We noemen ze vandaag de dag alleen wat anders. Maar toch. De verhalen over hele schepen die aangevallen worden door wezens met reusachtige tentakels zijn iets te wijd verspreid om helemaal te negeren. Zou de grote Kraak ergens in de wereldzeeën voor kunnen komen?

Even een tweetal monsters op een rijtje voor diegene die enkel geloven wat echt door de wetenschap is gezien.

Zo is er de Architeuthis dux. Dit is een reuzeninktvis met een geschatte maximale lichaamslengte 10 meter. Met zijn 2 voedingstentakels erbij gerekend is hij meer dan 20 meter lang. Deze inktvis wurgt walvissen, valt schepen aan en bijt met zijn papegaaisnavelachtige bek staalkabels door voor het ontbijt. Met zijn grote staarogen en onvriendelijke zuignappen met weerhaken is hij niet ons moeders liefste.

kandidaat nummer twee is de zeekrokodil (Crocodylus porosus). Deze wordt wel 12 meter lang. De zeekrokodil komt ook in zoet water aan zijn trekken en verschalkt het liefst apen en buffels. Een mensenvoet of een haai die hij op z’n weg tegen komt zijn ook geen partij voor zijn 68 tanden. Als een zeekrokodil vast heeft laat hij niet meer snel los en blijft het natuurlijk niet bij een voet. Tezamen met zijn geschubde lichaam en zijn lange levensduur (100 als het hem meezit) is het een echte doorbijter.

Nee, dat kan beter. Die middeleeuwers wisten het zeker en wijdden er hele geschriften aan. Zeemonsters en monsterlijke mens-creaturen waren net zo gewoon als een duif op een tak. bekijk hier een selectie uit hun monsterlijke waarnemingen.