De voorloper van het leesplankje. Dat is dit uiterst zeldzame Hornboek. Het lijkt wel een beetje op een slecht vormgegeven ping pong-batje, maar ze werden in de 18e eeuw toch echt gebruikt in het onderwijs om kinderen lezen te leren. Het waren dan ook ooit veel gebruikte, algemeen voorkomende gebruiksvoorwerpen. Ze bevatten het alfabet in hoofdletters en in kleine letters, met daarbij soms ook nog de cijfers of een gebed.
De naam hornboek is niet zomaar gekozen. Een hornboek werd gemaakt door op een houten ondergrond een blaadje met de handgeschreven of gedrukte letters te bevestigen en dit daarna met een plaatje hoorn en repen leer of metaal vast te zetten. Natuurlijk waren er een boel varianten. Zo werd er ook wel mica gebruikt in plaats van hoorn, werden de letters ook wel eens in het hout uitgesneden of op het plankje geschilderd. Ook waren er hele kleine ivoren hornboekjes die meer weg hadden van spiekbriefjes dan van een leerboek. Het idee bleef echter het zelfde. Het gaatje onderin de steel zat er overigens niet voor niets in. Het hornboek werd met een koord gedragen om de nek of gebonden om het middel. Zoals ook nu nog het geval is zal deze voorloper van het leesplankje voor de ene leerling een zware last om de nek en voor de ander een handig leermiddel zijn geweest.
