.
.
Dat mensen met een afwijking ware goudmijntjes kunnen zijn wisten ze aan het begin van de 19e eeuw maar al te goed. Op kermissen en bij het circus waren mensen met een afwijking ware attracties met een goed betaalde baan. Natuurlijk zijn er ook voorbeelden waarbij mensen uitgebuit werden om hun uiterlijk of een afwijking anderszins. Het dieptepunt ligt wat dat betreft bij de nazi's (zie dit voorbeeld voor mensen zonder kippenvel). Maar wat mij betreft ligt daar bij geschiedschrijvers veel te veel de nadruk op. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de volgende voorbeelden: de man met twee gezichten, de vrouw van staal, de tweehoofdige nachtegaal of de halve vrouw . Het zijn allen voorbeelden van mensen, met voorspoed en tegenslag die iets van hun leven maakten.
De "Freakshows" gingen uiteindelijk ten onder aan het veranderende mensbeeld, waarbij er voor afwijkende mensen die niet aan het perfecte schoonheidsbeeld voldeden geen plaats meer was. Tegenwoordig wordt er met handschoentjes omgegaan met mensen die net even anders zijn. Behandelen is natuurlijk een zeer goede zaak, maar betuttelen tast de gelijkwaardigheid van mensen aan. Mongooltjes werden gehandicapten en later "mensen met mogelijkheden". Net alsof dat iets verandert aan hun menselijkheid. Wat een hokjesgeest. Ja, er zijn schijtvervelende gehandicapten en "normale" mensen die minder met hun mogelijkheden doen. Ieder mens is uniek en hoort zelf invulling te kunnen geven aan zijn of haar leven. De normale mens bestaat niet.
Met een zeer grote dank aan The Human Marvels, dé site (zeer mooi vorm gegeven overigens) waar de verhalen van deze mensen met buitengewoon bijzondere mogelijkheden verzameld zijn.
