vrijheidsbeeld

Gustave Eiffel is het beroemdst geworden doordat hij de eifeltoren bouwde. Hij ontwierp dat ranke bouwwerk niet zelf, dat deden twee van zijn medewerkers. Een van hen, Maurice Koechlin, werkte samen met Eiffel aan de constructie van het vrijheidsbeeld. Dit beeld zou eigenlijk helemaal niet in Amerika  komen te staan, maar aan het Suezkanaal als vuurtoren. Eiffel ontwierp de staalconstructie die de basis van van het beeld vormen. Het overige geraamte en de bevestigingsmethode van de vele koperen platen waar het beeld uit bestaat werden ontworpen door Maurice Koechlin, een medewerker van Gustave Eiffel. Vreemd genoeg is er maar weinig bekend over deze medewerker van Eiffel, die later het bedrijf van Gustave Eiffel overnam.

tulpenmania

Het kostte een vermogen even groot als 2 karrenvrachten tarwe, 4 karrenvrachten rogge, 4 vette ossen, 8 vette varkens, 12 vette schapen, 2 vaten wijn, 4 vaten bier, 2 tonnen boter, 1000 pond kaas, een bed, een zilveren kelk, een aantal kledingstukken plus een schip om dit allemaal te vervoeren en het paste in een hand. Rara?; een tulpenbol.

Rond  1635 vond er een levendige handel plaats in tulpen die er voor het grootste deel helemaal niet waren. Verzamelaars werden lekker gemaakt door ze grote rijkdom te voorspellen door te beleggen in tulpenbollen. De verkoop van de bollen vond plaats tijdens de bloeiperiode in april en mei, wanneer de kopers de bloemen konden bekijken.  In de nazomer, als de bollen gerooid werden, veranderden zij daadwerkelijk van eigenaar. Dat was duidelijk, maar er werden ook bollen gekocht en verhandeld die nog niet in bloei waren gezien. Om de bloei toch te laten zien werden er catalogi met de meest prachtige tulpen vervaardigd. De bollen verruilde van eigenaar via deze zogenaamde windhandel, maar ja wat kocht de koper eigenlijk?  Nou, soms gewoonweg rommel. Ook heel bijzondere tulpen waren in zekere zin niet altijd gezonde producten. Zo was er bijvoorbeeld een groot aantal tulpen met heldere kleuren en met strepen en vlammen op de bloembladen. Hartstikke zeldzaam en dus heel duur. De verzamelaars wisten echter  niet dat dit het gevolg was van een niet overdraagbare virusinfectie bij de tulpen.

Dat het allemaal lucht was viel pas op z’n plek toen een handelaar op 3 februari 1637 z’n waardeloze bollen niet verkocht en de handelaars in paniek raakten.  Eind februari  1637 was heel  de tulpenhandel failliet. Daarmee was Nederland een illusie armer en een icoon rijker.

Zeeëgels

Als je als Zeeboontje geboren wordt word je nooit een zeeappel.  Maar iedere zeeegel heeft zo zijn eigen schoonheid.  Ik vind vooral het uitwendige skelet van deze stekelige ongewervelde waterdieren bijzonder mooi van vorm.  Het  mooie vijfvingerige sterretje opgebouwd uit piepkleine gaatjes en het gaatje aan de achterzijde maken het witte en zeer breekbare overblijfsel van de zee-egel tot ware kunstwerkjes van de natuur.  Op dat witte skeletje zaten uiteraard stekeltjes, maar wat ik nog niet wist is dat er tussen de stekels ook een soort tentakeltjes , ook wel  pedicellariae genoemd, zitten. Deze pedicellariae zijn zeg maar multifunctioneel inzetbaar. De geleerden zijn er nog niet helemaal uit wat de functie nu precies is, maar de Kleine pincetachtige tangetjes op de huid van zee-egels kunnen kleine (parasitaire) dieren grijpen, doden en verwijderen. Daarnaast doen deze klauwachtige tentakels ook dienst als een soort stofzuigers die de stekels schoonhouden. Dat is wel zo fijn voor een wezen dat een groot deel van z’n bestaan in het zand doorbrengt.

De stekeltjes van een zee-egel zijn  trouwens  niet altijd klein. Er zijn zeegels met dikke grote stekels, soorten met fel gekleurde of gif uitstotende stekels en zeeegels die door hun dunne lange stekels er uitzien alsof je ze zou kunnen aaien. Dat is uiteraard mogelijk, maar het is niet aan te raden.

Batavia

 

Het trotse schip de Batavia verging in de gouden eeuw bij het huidige eiland Beacon voor de Australische kust. Het intigrerende verhaal van de "Ongeluckige Voyage van 't Schip Batavia nae den Oost-Indien" was de aanleiding voor een reconstructie van het schip.  Jarenlang werkten in Lelystad ambachtslieden aan een Batavia 2.0. Het schip werd nagebouwd aan de hand van veel onderzoek en met ambachtelijke technieken.  Het resulteerde in een prachtig zeewaardig schip. Het schip is niet alleen zeewaardig, het is ook een bijzonder stevig staaltje vakmanschap. De gebogen houten spanten, de gebeeldhouwde koppen en versieringen, het zit allemaal even buitengewoon mooi en praktisch in elkaar.