Als je als Zeeboontje geboren wordt word je nooit een zeeappel. Maar iedere zeeegel heeft zo zijn eigen schoonheid. Ik vind vooral het uitwendige skelet van deze stekelige ongewervelde waterdieren bijzonder mooi van vorm. Het mooie vijfvingerige sterretje opgebouwd uit piepkleine gaatjes en het gaatje aan de achterzijde maken het witte en zeer breekbare overblijfsel van de zee-egel tot ware kunstwerkjes van de natuur. Op dat witte skeletje zaten uiteraard stekeltjes, maar wat ik nog niet wist is dat er tussen de stekels ook een soort tentakeltjes , ook wel pedicellariae genoemd, zitten. Deze pedicellariae zijn zeg maar multifunctioneel inzetbaar. De geleerden zijn er nog niet helemaal uit wat de functie nu precies is, maar de Kleine pincetachtige tangetjes op de huid van zee-egels kunnen kleine (parasitaire) dieren grijpen, doden en verwijderen. Daarnaast doen deze klauwachtige tentakels ook dienst als een soort stofzuigers die de stekels schoonhouden. Dat is wel zo fijn voor een wezen dat een groot deel van z’n bestaan in het zand doorbrengt.
De stekeltjes van een zee-egel zijn trouwens niet altijd klein. Er zijn zeegels met dikke grote stekels, soorten met fel gekleurde of gif uitstotende stekels en zeeegels die door hun dunne lange stekels er uitzien alsof je ze zou kunnen aaien. Dat is uiteraard mogelijk, maar het is niet aan te raden.
