In de Victoriaanse tijd hielden ze er een merkwaardige smaak voor morbide dingen op na. Anatomische modellen waren dan ook populaire onderwerpen voor openbare tentoonstellingen. Educatie, zinneprikkeling en een wijze les in deugdzaamheid gingen hand in hand. De modellen werden gemaakt van vleeskleurig papier maché, ivoor, hout en was. Het leverde fabelachtige, lugubere en levensechte modellen op over bijvoorbeeld een dissectie met zicht op de inwendige organen of een serie over geslachtsziektes. De mens werd in al z'n naakte schoonheid en lelijkheid verheerlijkt. Juist dat laatste zorgde voor een tegenreactie. Onder het mom van "verwerpelijke lijken verheerlijking" werden vele modellen vernietigd. De overgebleven modellen doorstonden de tand des tijds in duistere achterkamers en stoffige depots en zijn dan ook uiterst zeldzaam.
Een van de meest bijzondere vormen van anatomiemodellen is zogenaamde anatomische venus. Dit waren mooie, naakte dames waarvan de torso geopend kon worden en de inwendige organen bekeken. Meestal hebben deze modellen een baarmoeder in zwangere "staat". De zwangere vrouwen hebben mooie gezichten die lijken op de traditionele beelden van de Madonna. De wassen versies hebben zelfs echt (schaam)haar. Die levensgrote vrouwen zijn oorspronkelijk gemodeleerd voor privé-collecties, of een medisch-wetenschappelijk nut. De ivoren pocket venus (veelal vervaardigd uit een stuk ivoor), was te klein voor een echte representatie van alle organen en is wellicht gebruikt als voorlichtingsmateriaal voor de puberende elite. Werd het gesprek over bloemetjes en bijtjes tóch nog interessant.
